در مقالات قبلی که از سایت آکادمی تحلیل کسب و کار منتشر شد به معرفی برخی از تکنیک‌های تحلیل کسب و کار پرداختیم. در این مقاله با ما همراه باشید تا به معرفی تکنیک تجزیه و تحلیل اثرات خرابی (FMEA) بپردازیم.
تجزیه و تحلیل حالت اثرات خرابی (FMEA) یک تکنیک فعال است که می‌تواند برای تشخیص زود هنگام خرابی‌ها یا نقص در محصولات و خدمات استفاده شود. این یک فرآیند ارزیابی ریسک سیستماتیک است که توسط تحلیلگرانی استفاده می‌شود که به دنبال کاهش احتمال خطا با شناسایی مشکلات و عواقب احتمالی آن‌ها در زمان اصلاح هستند.
به طور خاص، FMEA یک تکنیک کیفی و کاملاً ساختاری است که به پیش‌بینی مشکلات احتمالی محصولات و خدمات کمک می‌کند. گذشته از شناسایی نقاط بالقوه مشکل و عوارض جانبی آن‌ها، FMEA همچنین در تفکیک علت بالقوه اصلی و احتمال بروز مشکلی در یک محصول یا راه‌حل کمک می‌کند.
برخی از تیم‌ها FMEA را برای تجزیه و تحلیل مشکلات در مراحل اولیه تولید با محصول مورد نظر استفاده می‌کنند و به آن‌ها این مزیت را می‌دهد که در صورت بروز خطرات احتمالی اقدام سریع را انجام دهند.
چگونه تجزیه و تحلیل اثرات شکست و خرابی کار می‌کند؟
FMEA یک روش استاندارد است که می‌تواند بسته به نیاز به طور خاص سفارشی شود. به عنوان مثال، یک فرآیند یا سیستم ممکن است مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. در این مقاله، ما در مورد مراحل عمومی که معمولاً در Effect Analysis (FMEA) Failure Mode انجام می‌شوند، بحث خواهیم کرد.
تیم کارشناسان
برای داشتن یک FMEA موفق، باید تیمی از افراد مناسب تشکیل داد که می‌توانند تخصص خود را در زمینه شناسایی مشکلات احتمالی در یک محصول یا راه حل به طور موثر به اشتراک بگذارند. همکاری بخش مهمی از روند کار است و مخاطبان متشکل از مشتریان، تأمین کنندگان و سایر شرکت کنندگان می‌توانند به جمع آوری دیدگاه های جدید کمک کنند. اشتراک دانش و طوفان فکری یک بخش حیاتی از فرآیند شناسایی تمام قسمت‌ها، رویه‌ها و ویژگی‌هایی است که ممکن است در رسیدن به معیارهای عملکرد نباشد.
پوشش FMEA
مانند هر رویکردی، برای تعیین اهداف و انتظارات واقع بینانه به یک دامنه کاملاً مشخص نیاز است. علاوه بر این، پوشش کاملاً مشخص و کاملاً ساختاریافته می‌تواند به اعضا کمک کند تا روند FMEA را با جزئیات درک کنند. این مطالعه همچنین باید یک کارکرد و هدف مشخص مانند “هدف این محصول یا خدمات چیست؟” ، “انتظارات در پایان این فعالیت چیست؟” را دربر بگیرد.
برای هر عملکرد و هدف، شرکت کنندگان ملزم به شناسایی تمام احتمالات بروز مشکلات هستند. این‌ها نقاط مشکل پیش بینی شده هستند. رویکرد SMART (خاص، قابل اندازه‌گیری، قابل دستیابی، واقع بینانه و بر اساس زمان) موثرترین روش تعیین اهداف برای FMEA است.
شناسایی شکست‌ها و اثرات آن‌ها
پس از توافق دامنه، شرکت‌کنندگان می‌توانند مسائل و عواقب احتمالی ناشی از مسائل درک شده را بررسی کنند. فعالیت‌های مهم شامل تعیین احتمال وقوع هر یک از وقایع منفی، احتمال عدم موفقیت کامل، انجام آزمایشات، شناسایی مکانیسم‌های موجود در محل و پیش بینی تأثیرات هر مسئله است.
اولویت‌ها
پس از مشخص شدن مشکلاتی که ممکن است در مورد خدمات یا محصولات رخ دهد، تیم اکنون می‌تواند اولویت‌ها را تعیین کند. این یک نقطه عطف مهم برای حل به موقع مشکلات و اطمینان از این است که در دسترس بودن خدمات یا محصولات به شدت تحت تأثیر قرار نگرفته است و یا در بدترین حالت، دچار شکست کامل است. درجه بندی‌ها معمولاً با استفاده از مقیاس عددی بین 1 تا 10 اندازه گیری می شوند که مقیاس 1 مهم نیست و 10 فاجعه بار است. ممکن است اثرات بی شماری از یک مسئله وجود داشته باشد، بنابراین اثرات باید بر اساس اولویت ها بررسی شوند.
اقدامات اصلاحی
گام نهایی FMEA برجسته سازی اقدامات مقابله‌ای فعال و راه حل های توصیه شده است. این مرحله اطمینان حاصل خواهد کرد که اگر مشکلی به دلیل خطرات شناسایی شده بوجود آید، با کمترین عوارض جانبی به سرعت برطرف می شود. همانطور که در علم پزشکی می گویند، تشخیص به موقع بهترین راه برای دریافت درمان لازم است. این مسئله در مورد حل مشکلات محصولات و خدمات نیز صادق است.
تیم باید اثر پیشنهادی هر اقدام اصلاحی را ارزیابی و تعیین کند. در صورت تصمیم تیم برای انجام اقدامات اصلاحی جدید این ارزیابی ها مفید است.
بدون تردید، FMEA تکنیک مهمی است که می‌تواند توسط تحلیلگران برای حل مشکلات و فرآیندهای طراحی محصولات و خدمات مورد استفاده قرار گیرد که در نهایت منجر به بهبود خدمات مشتری، کاهش نقایص تولید و نتیجه تولید محصولات با کیفیت بالاتر خواهد شد.